6 Δεκεμβρίου 2008, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος 15 ετών μαθητής… είμαστε σε μια χώρα που ο καθένας μπορεί να σηκώσει ένα όπλο και να αφαιρέσει μια ζωή. Είμαστε ωραίοι σε αυτή τη χώρα. Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για το πόσα λάθη έχει κάνει αυτή η κοινωνία αλλά το μόνο που θέλω να πω είναι ότι η νεολαία έχει φτάσει τα όρια της και έκανε το μπαμ! Η οργή της είναι πλέον φανερή και κάθε χρόνο τέτοια μέρα γίνεται η Αθήνα και οι άλλες πόλεις της Ελλάδος γίνονται πεδίο μάχης όσο σκληρό και αν ακούγετε αυτό. Ενώ το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν οι μεγαλύτεροι θα έπρεπε να είναι να προστατεύουν και να συμπαραστέκονται στους νέους, να ακούνε τα προβλήματα τους, να τους βοηθούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους το μόνο που τους λένε είναι ότι «ΟΙ ΝΕΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΟΥΝ» ή «Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ». Πως μπορείς να λες και να ζητάς από ένα νέο κάτι τέτοιο όταν το μόνο που καταφέρνεις όλα αυτά χρόνια είναι να τον καταστρέφεις;; Όταν η παιδεία που του δίνεις δεν είναι ανάλογη όλων αυτών που πρέπει;; Ζητάς χωρίς να δίνεις;; Που ισχύουν αυτά;; Καταστρέφετε ότι πιο πολύτιμο υπάρχει σε μια κοινωνία και αναρωτιέστε μετά γιατί βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο. Ήθελα να ‘ξερα αν στο κόσμο γεννιούνται μόνο χαζοί… γιατί όλοι αυτοί που είναι τώρα μεγάλοι υπήρξαν νέοι και είχαν την οργή μέσα τους που σπάνια εξωτερίκευαν. Δηλαδή μεγάλωσαν και ξέχασαν αυτά που πέρασαν;; Πως μπορείς να ξεχνάς και να φέρεσαι όπως σου έχουν φερθεί;; Είναι πολλές οι ερωτήσεις και λίγες έως μηδενικές οι απαντήσεις. Εγώ το μόνο που θέλω να ζητήσω είναι απλό, η σημερινή νεολαία να μη κάνει τα ίδια λάθη με τοις προηγούμενες, να μη φερθεί εγωιστικά λέγοντας ότι «Σιγά μωρέ ο πρώτος θα είμαι ή ο τελευταίος που θα λειτουργήσει έτσι;;». Ναι, ας είναι οι προηγούμενοι οι τελευταίοι και εμείς αυτοί που θα κάνουμε τη διαφορά. Όχι για κανέναν άλλον αλλά πρώτα απ’ όλα για μας τους ιδίους… γιατί πρέπει να τα αλλάξουμε όλα για το δικό μας καλύτερο και ομορφότερο μέλλον! ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
(Καθυστέρησα λίγο αλλά τα κατάφερα!)