
Με αυτό το τραγούδι, οι Beatles, πριν απο 43 χρόνια άγγιξαν τις ψυχές όλου του κόσμου και υπενθύμησαν το αυτονόητο. Ότι ο κόσμος μας δεν κυβερνάται από το χρήμα, ή τα συμφέροντα, ή τα κυκλώματα, ή όπως αλλιώς θέλεις να τα πεις. Αυτό το αγαθό για το οποίο όλοι μας ξυπνάμε κάθε μέρα είναι η αγάπη. Και δεν εννοώ αυτό που παρουσιάζει ως αγάπη το χαζοκούτι. Αγάπη δεν είναι μόνο τα τριαντάφυλλα και οι σοκολάτες μία συγκεκριμένη μέρα το χρόνο. Όχι, δεν αναφέρομαι μόνο στην ερωτική αγάπη. Υπάρχει η αδελφική, η φιλική, η συναδελφική, η πραγματικά ανθρώπινη αγάπη. Είναι σημείο των καιρών μας να λέγεται πως το μίσος έχει κυριαρχήσει πάνω στην αγάπη. Και σας ρωτώ εγώ. Αν ενδιαφερθείτε να κοιτάξετε δίπλα σας τι θα δείτε; Θα δείτε ζευγάρια να περπατούν χέρι-χέρι, αγκαλιά στο σινεμά, παρέες να σχηματίζουν μουσικούς κύκλους στην άμμο. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως η συντριπτική πλειοψηφία των τραγουδιών αναφέρονται - σε τι άλλο;- στην αγάπη. Δεν έχει νόημα να τραγουδάς επειδή μισείς κάποιον. Το μίσος είναι συναίσθημα αρνητικό που όσο και αν δε θες να το παραδεχτείς, μαυρίζει εν τέλει την ψυχή σου. Σκέψου βαθιά μέσα σου κάποιο άτομο που μισείς. Γιατί το μισείς; Τι σου έκανε και σε έχει οδηγήσει σε αυτήν την απάνθρωπη κατάσταση; Και την χαρακτηρίζω απάνθρωπη, επειδή δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να εύχεται τα χειρότερα για έναν συνάνθρωπό του. Και θα σου το αποδείξω. Φέρε στο νου σου έναν σταθμό τρένου, ένα αεροδρόμιο, ένα λιμάνι. Βλέπεις ανθρώπους να περιμένουν φίλους και συγγενείς να αποβιβαστούν. Και τι γίνεται όταν συναντηθούν; Γελούν και κλαίνε με δάκρυα χαράς. Επειδή ξαναβλέπουν ένα αγαπημένο πρόσωπο. Επειδή γεμίζουν ψυχικά. Και ένα άλλο παράδειγμα. Σκέψου την μοιραία πτήση 93. Σε εκείνο τα αεροπλάνο βρισκόταν άνθρωποι κάθε ηλικίας, φυλής και χρώματος. Και όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο ποιον πήραν; Τους ορκισμένους εχθρούς τους; Όχι. Τους φίλους, τους συγγενείς, τους αγαπημένους τους. Επειδή στις δύσκολες ώρες εκεί βρίσκεις καταφύγιο. Στους ανθρώπους που σε αγαπούν. Γι' αυτό μην ξεχνάς... Όταν θέλεις να πεις άσχημη κουβέντα για κάποιον, μην το κάνεις. Δοκίμασε να τον προσεγγίσεις. Να τον κάνεις φίλο σου. Να θυμάσαι. Να ζεις. Να γελάς. Να αγαπάς.
This entry was posted on 9/17/2010, and is filed under
NemDam,
social
. Follow any responses to this post through
RSS. You can
leave a response, or trackback from your own site.
Δημοσίευση σχολίου