Με αφορμή την αναμενόμενη έναρξη της νέας τηλεοπτικής σειράς του Mega ''Το νησί"έκρινα σωστό να γράψω δυό λόγια για να μάθουν και όσοι δεν γνωρίζουν για τη Σπιναλόγκα,που είναι πιο γνωστή με την ονομασία ''νησί των λεπρών'' ή ''νησί της σιωπής''...
Η Σπιναλόγκα είναι μικρό νησί κοντά στην Ελούντα στην Ανατολική Κρήτη και έχει γίνει γνωστή σαν το νησί των λεπρών, αφού εδώ απομονώνονταν οι λεπροί από την Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα μέχρι το 1957.
Το 1903 στην Κρήτη ιδρύεται Λεπροκομείο στη Σπιναλόγκα για την απομόνωση όσων έπασχαν από τη νόσο του Χάνσεν από τον υγιή πληθυσμό.Δεν είχε βρεθεί ακόμα το φάρμακο για τη λέπρα και η κολλητική νόσος ήταν ο εφιάλτης των ανθρώπων... Οι χανσενικοί(όπως λέγονταν αλλιώς οι λεπροί) ήταν απομονωμένοι σε περιοχές (μεσκινιές) έξω από τις πόλεις περιμένοντας να ζήσουν από την φιλευσπλαχνία των διαβατών και υποχρεώνονταν να φορούν κουδούνια για να προειδοποιούν τον κόσμο να απομακρύνεται έγκαιρα από κοντά τους! Τότε δεν γνώριζαν ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει φυσική ανοσία στην ασθένεια αυτή και ότι ο κίνδυνος μόλυνσης ήταν πολύ μικρότερος από όσο νόμιζαν...
Έτσι η Σπιναλόγκα μετατράπηκε στην ιδανική λύση πρόληψης έναντι των λεπρών γιατί πρόσφερε εύκολη επικοινωνία με τη στεριά για τη μεταφορά των ασθενών, τροφίμων και εφοδίων.Στις 30 Μαίου του 1903 υπογράφηκε η απόφαση για να μετατραπεί η Σπιναλόγκα σε νησί των λεπρών και άρχισαν να μεταφέρονται ασθενείς από την Κρήτη αλλά και από όλη την Ελλαδα,ενώ αργότερα δέχτηκε ασθενείς ακόμα και από άλλες χώρες και χαρακτηρίστηκε σαν Διεθνές Λεπροκομείο.

Η ζωή στη Σπιναλόγκα...

Οι ασθενείς στην Σπιναλόγκα δικαιούνταν ένα μικρό επίδομα μηνιαίως, που συχνά δεν κάλυπτε τη διατροφή και τα φάρμακά τους. Ηταν μια περίοδος που το ελληνικό κράτος τυραννιόταν από διαδοχικούς πολέμους (Μακεδονικός, Βαλκανικοί, Α’ & Β’ Παγκόσμιοι, Εμφύλιος). Συνεπώς η Ελλάδα προσπαθούσε με δυσκολία να σταθεί οικονομικά στα πόδια της, γεγονός που δυσχέραινε τη θέση των χανσενικών στη Σπιναλόγκα. Οι συνθήκες ζωής των χανσενικών ήταν ιδιαίτερα δύσκολες. Αναφορές μάλιστα λεπρών μιλάνε για εξαθλίωση.Μιά σημαντική και καταλυτική αλλαγή συνέβη στο νησί χάρις τον Επαμεινώνδα Ρεμουνδάκη,ο οποίος ήταν ένας τριτοετής φοιτητής νομικής που η αρρώστια τον είχε καταδικάσει σε τύφλωση και αποκοπή του χεριού....Αυτός υπήρξε η αιτία να αρχίσουν εκείνοι οι άνθρωποι να νιώσουν ''άνθρωποι'' και να διεκδηκήσουν τα δικαιώματα τους. Έτσι τα σπίτια στην Σπιναλόγκα ασβεστώθηκαν μετά από πολλά χρόνια, άνοιξε ο περιμετρικός δρόμος, συστάθηκε υπηρεσία καθαριότητας των εξωτερικών χώρων, έχτισαν θέατρο, κινηματογράφο και από τα μεγάφωνα του δρόμου ακουγόταν συνεχώς κλασική μουσική.Ανθρωποι ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στη Σπιναλόγκα. Εκαναν παιδιά, που μερικά από αυτά μεγάλωσαν μαζί τους χωρίς να αρρωστήσουν ποτέ.Φρόντιζαν ο ένας τον άλλο, έκαναν όποια δουλειά μπορούσαν για να καλυτερέψουν τη ζωή τους, λειτουργούσαν δικό τους καφενείο και κουρείο, είχαν την εκκλησία τους τον Αγιο Παντελεήμονα, όπου λειτουργούσε ένας υγιής ιερέας.

Η «Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας» που ίδρυσε ο Ρεμουνδάκης έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Η ζωή στο νησί των λεπρών άρχισε να θυμίζει κάτι από αυτή που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν στα σπίτια τους για να μεταφερθούν στη Σπιναλόγκα.

Η Σπιναλόγκα υπήρξε το νησί της φρίκης. Το μελανό σημείο στην ιστορία της Κρήτης και της Ελλάδας γενικότερα.

«Περπατώντας στον δρόμο της Σπιναλόγκας, σταμάτησε και κράτησε την αναπνοή σου. Από κάποιο χαμόσπιτο τριγύρω σου θα ακούσεις τον απόηχο από κάποιο μοιρολόγι μιας μάνας, μιας αδελφής ή τον αναστεναγμό ενός άνδρα. Αφησε δύο δάκρυα από τα μάτια σου και θα δεις να λαμπυρίζουν εκατομμύρια δάκρυα που πότισαν αυτόν τον δρόμο». Επ. Ρεμουνδάκης

Με όλα αυτά καταλαβαίνουμε τις συνθηκές ζωής,το ρατσισμό,τον αποκλεισμό που βίωσαν αυτοί οι άνθρωποι,τη ζωή που τους πήραν λόγω της άγνοιας και του φόβου για μια ασθένεια-μάστιγα της εποχής...Και αν σκεφτούμε το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με την εμφάνιση διάφορων ασθενειών όπως η γρίπη των πτηνών κτλ Πιστεύω ότι η σειρά αξίζει να τη δει κανείς γιατί είναι αληθινά γεγονότα,είναι κομμάτι της ιστορίας μας και ελπίζω οι ηθοποιοί και η σκηνοθεσία να είναι πολύ καλή και να αγγίξει όλους μας,να δούμε ερμηνείες και όχι άλλη μια απλή εμπορική σειρά...Μα πάνω από όλα σας συνιστώ να διαβάσετε το βιβλίο,τότε πραγματικά θα συγκινηθείτε...

Δείτε το παρακάτω απόσπασμα που μιλούν οι πρωταγωνιστές της σειράς.